صدای گریه

ضربه های دکتر به پشتم

بریدن بند جفت

صدای اذان

پتویی سفید

آغوش مادر

و من       متولد شدم

بیست و دو سال از اون روز می گذره

و من هر سال این روز رو جشن گرفتم

به رسم عادت و تکرار، تولدم را جشن میگیرم

پ-ن: چیزی به ذهنم نمیرسه، انشاالله پست تکمیلی رو بعدا میذارم

امسال از کیک تولد خبری نیست، دیگه پارسال به اندازه‌ی کافی ازتون پذیرایی کردم